Month: april 2019

De Uitvaartbus

Posted on by Hans Meijerink
Toen Nettie hoorde dat ze een dodelijke vorm van kanker had, besloot ze niet bij de pakken te gaan neerzitten. Ze aanvaardde haar lot en wilde van de laatste maanden zoveel mogelijk maken. Een van de koeien die ze bij de horens vatte, was haar uitvaart. Ze vroeg me om mee te denken en ik kwam op een idee.

 

Omdat natuurbegraafplaats Heidepol, waar ze begraven wilde worden, een eindje van Amersfoort is, stelde ik haar voor om een Uitvaartbus te huren om haar en de familie naar de begraafplaats te brengen. Ze was direct enthousiast. Volgens mij vond ze het een fijn idee dat ze haar laatste rit niet alleen zou moeten maken, maar dat haar familie en naaste vrienden letterlijk om haar heen zou zitten.

 

Intieme rondzit in de Uitvaartbus, met de overledene in het middelpunt.

 

Verbroedering

Het werd een gedenkwaardige rit. In feite werd de uitvaartplechtigheid nog eens dunnetjes over gedaan in de bus, maar dan veel intiemer. De verhalen uit de plechtigheid hadden herkenning opgeroepen bij de familieleden en vrienden en leidden tot nog meer herinneringen.

Natuurlijk werden traantjes weggepinkt, maar de sfeer was wel zo informeel dat er meer gelachen werd dan gehuild. En op de terugweg bleek wat er in de reusachtige koelbox zat, die een van de zussen had meegenomen. De broodjes werden met liefde gedeeld en zorgden voor nog meer verbroedering, tussen familie en vrienden, die elkaar niet zo erg goed kenden.

Het was mooi om te zien en te horen, vanaf mijn plekje voorin de bus. Tijdens de rit zag ik steeds in gedachten dat moment dat Nettie bijna letterlijk straalde, toen we praatten over het idee dat haar zussen en broer haar gezamenlijk weg zouden brengen. Het cliché is waar: het was jammer dat ze er zelf niet meer bij was. Ze zou het prachtig gevonden hebben.

Meer informatie: www.uitvaartbusservice.nl. Of bel onszelf even natuurlijk: 033 475 00 45.

 

De Uitvaartbus bij avond.

 

Draagmand en lijkwade voor zijligging

Posted on by Hans Meijerink
Soms zie je in voortdurende stroom nieuwe ideeën in de uitvaartbranche iets dat echt opvalt. Vandaag zag ik de opbaar-/draagmand Diosa van Atelier Alewijn. Een mand die speciaal bedoeld is om een overledene op zijn zij op te baren en te begraven of cremeren. Daar hoort natuurlijk een bijpassende lijkwade bij, bijvoorbeeld de ovale Manta Redonda.

De Manta Redonda, een ovale lijkwade voor opbaring op een Diosa draagmand.

 

Organische materialen

Het gebeurt af en toe dat een overledene op zijn zij wordt neergelegd als hij of zij wordt opgebaard en begraven. Bijvoorbeeld omdat dat de laatste tijd van zijn leven zijn vaste houding was of omdat het gewoon prettiger, natuurlijker gevonden wordt. Dat kan natuurlijk, maar in een normale kist is de ruimte soms wat beperkt. Er zijn enkele kisten voor zijligging verkrijgbaar, maar een draagplank of -mand had ik nog niet gezien. Nu is ie er dus.

Als iemand sterke voorkeur heeft voor een lijkwade in plaats van een kist, heeft hij of zij vaak ook een voorkeur voor natuurbegraven. Begraven in een natuurgebied met gebruikmaking van alleen zuiver organische materialen, omdat belasting van het milieu te minimaliseren. Het gebruik van een lijkwade en een draagmand past perfect in die voorkeuren.

 

Ambachtelijk gemaakt

Wij staan ook van harte achter deze ideeën en komen dan ook vaak op natuurbegraafplaatsen zoals Heidepol in Arnhem of op de natuurbegraafplaatsen in bijvoorbeeld Doorn en Bilthoven.

Atelier Alewijn is het atelier van Marijke Ott in Amersfoort. Zij ontwerpt wades naar wens voor een liefdevol en natuurlijk afscheid. Alle wades worden ambachtelijk door haarzelf gemaakt. Marijke organiseert ook cursussen om een eigen lijkwade te maken.